Eind december 2022 kreeg Laura (52) de diagnose triple negatieve borstkanker. “Een agressieve vorm, dus agressief in de aanval. Dat waren de woorden van mijn arts.” Ze wordt op dit moment behandeld maar ze zet zich ook in om geld op te halen voor Pink Ribbon. “Omdat ik nu aan den lijve ondervind welke ontwikkelingen er bijvoorbeeld in de afgelopen jaren zijn geweest bij de behandeling van borstkanker. Dat is met 20 jaar geleden bijvoorbeeld een onbeschrijflijk verschil. Dankzij al het onderzoek!”

In september 2022 deed Laura mee met het bevolkingsonderzoek borstkanker. Daar was geen afwijking gevonden. In november van datzelfde jaar voelde ze ineens iets in haar borst. “Dat ‘iets’ zat er niet opeens, maar ik had ook geen idee hoe lang het er al zat. Een paar dagen later ging ik met mijn vriend een week naar New York. Verdere actie stelden we uit tot na die vakantie. In New York had ik best wel last van dat ‘iets’. Mijn jas drukte op de plek en het voelde echt vervelend. Na de vakantie merkte ik dat het ‘ding’ veranderde. Ook mijn vriend voelde dat, het leek groter te worden.”

Via de huisarts belandde Laura in het ziekenhuis voor een mammografie. Op haar verjaardag. “Ik was gespannen want ik voelde dat het niet goed was. Na de mammografie volgde 2 biopten. Een paar dagen later kreeg ik officieel de diagnose.”

De behandeling

Een reeks chemotherapie volgt. “Elke keer dat ik chemo had, ging er een andere vriendin mee. Daarna wandelden we altijd een rondje van ongeveer 5 kilometer en dan trakteerde ik op een lunch. En ik maakte iedere wandeling een selfie. Met op mijn vingers aangegeven de hoeveelste chemo het was. 

Al die tijd ben ik blijven sporten, drie keer in de week. Bij mijn eigen crossfit clubje maar ook via de fysiotherapeut. In een speciaal oncologie klasje met allemaal vrouwen die behandeld worden of aan het herstellen zijn. Het is sporten op een ander level dan ik gewend ben, maar bijna wekelijks krijg ik de vraag waar ik toch de kracht en energie vandaan haal om dat te doen. 

Na mijn laatste chemo dacht ik mijn conditie en kracht snel weer op te bouwen. Helaas moet ik toegeven dat ik pas toen echt moe werd. Maar evengoed bleef ik drie keer in de week sporten.”

20 kilometer met 20 meiden

“Laatst had ik gedoneerd op een actie van 2 dames met borstkanker die voor Pink Ribbon de Amstel Gold Race fietsten. Die meiden zijn een voorbeeld voor me. Ik dacht: dat wil ik ook doen, maar wat past er bij mij? In mijn zoektocht kwam ik bij de Pink Ribbon Dam tot Dam Wandeltocht terecht. Een paar jaar geleden heb ik de Dam tot Dam gerend, maar daar begin ik niet meer aan. 

Ik informeerde in mijn omgeving wie er met mij mee wilde wandelen. En binnen no time had ik 20 mensen verzameld. De groep bestaat uit vriendinnen van mijn sportclub, vriendinnen die ik ken van stappen, vriendinnen met wie ik sport in het oncologie groepje, ‘gewone’ vriendinnen, ex-collega's en meiden die zelf met dit bijltje hebben gehad en die ik destijds heb bijgestaan. Samen sterk, want mede dankzij hun steun en kracht kan ik dit proces aan.” 
 

Trainen & bestraling

Omdat Laura pas is geopereerd moet het trainen voor de 20 kilometer nu even op een lager pitje. “Maar stilzitten kan ik niet, ik heb alweer een paar keer 5 kilometer gewandeld. Misschien iets te kort op de operatie, maar zo ben ik nou eenmaal. Veel meiden uit de groep zijn heel sportief. En voor anderen, en ook voor mij, is die 20 kilometer een echte uitdaging. Eind van de zomer start ik met de bestraling, en dat duurt ongeveer 3 weken. Qua timing is dat net wat rot. Maar dan moet ik maar op karakter over de finish!” 

Wandel ook mee met de Dam tot Dam Wandeltocht