Lieve allemaal,
Afgelopen dinsdag 13 Juni kreeg ik een telefoontje van mam, “Ja Daphne, het is het wel… Ik heb kanker”
En het had van alles kunnen zijn dacht ik nog. Een verkleving, een hormoon bultje, een klier wat iets wat opgezet was. Maar nee, het is kanker.
Hoe kan dit gebeuren? Mijn moeder heeft kanker? En nu?
De wereld zakt onder je voeten vandaan. We gingen een onzekere tijd tegemoet van veel ziekenhuis bezoeken. Het ging allemaal zo snel maar toch niet snel genoeg.
Na de operatie bleek het uitgezaaid te zijn. Ineens heeft je moeder dan stadium 2 kanker. Hoe kan zo’n klein bultje nou je hele leven op zijn kop zetten?
We zijn al ver, maar er is nog een weg te gaan! Mam heeft de bestralingen achter de rug, maar de chemo moet er ook nog in. We gaan ervoor! Zij gaat dit doen! Zij gaat dit rocken!
Laat de toekomst de toekomst zijn, maar wij willen erbij zijn!
Ik vraag daarom wat je ook kan missen, wat je ook wil geven, geef! Het is zo belangrijk dat de onderzoeken zich kunnen voortzetten. Dat we de procenten op levensverwachting nog hoger kunnen krijgen. Dat nog meer vrouwen borst besparende operaties kunnen doen.
Dank, namens mij en mam 🩷
Sterkte voor de toekomst Begrip voor de situatie op dit moment, ik heb in juli 2023 mijn vrouw hieraan verloren!!