Post 1: Introductie
Ik collecteer voor Pink Ribbon, want 1 op de 7 vrouwen in Nederland krijgt borstkanker. Pink Ribbon is er voor al deze vrouwen. Met mijn collecte haal ik geld op voor belangrijk borstkankeronderzoek. Steun jij mij met een donatie? Samen bereiken we meer! Namens mijzelf en Pink Ribbon: Dankjewel!
In december 2022 kreeg ik de diagnose borstkanker, ik zit nog middenin het proces. Nog vaker dan voorheen hoor ik verhalen. Iedereen heeft wel een verhaal; over zichzelf, over een dierbare of over een bekende.
In de afgelopen jaren is al veel kennis en ervaring opgedaan. Sterker nog, ik werk in mijn dagelijks leven zelf mee aan de ontwikkeling van nieuwe medicatie, therapieën, e.d. Maar het kan nog steeds beter, er wordt steeds meer bekend en daar willen wij graag een inspanning voor leveren. Nog meer onderzoek!
Samen met 20 vriendinnen gaan wij op 16 september 2023 de Dam tot Dam wandeltocht van 20 kilometer wandelen! Voor mij persoonlijk een grote uitdaging, maar we gaan het doen!
Ik loop met vriendinnen die deze ziekte al hebben overwonnen, er nog tegen vechten en vriendinnen die meelopen om zowel ons als het doel te steunen.
Samen sterk, want mede dankzij hun steun en kracht, kan ik dit proces aan.
Liefs & gezondheid,
Laura
My Achievements
Emails verstuurd
Profielfoto toegevoegd
Gedeeld op social media
Streefbedrag gehaald.
Aan eigen actie gedoneerd
Je bent begonnen: 10 euro opgehaald
Goed bezig: 100 euro opgehaald
Doorzetter: 250 euro opgehaald
Wauw: 500 euro opgehaald
Top fondsenwerver: 1000 euro opgehaald
My Updates
Post 8: Carwash by Lau & Friends
Wednesday 23rd Aug
Post 7: en toen...
Monday 7th Aug Met mijn verhaal was ik gebleven bij mijn verjaardag, 16 december... Poh, het is alweer zolang geleden!Op dinsdag 20 december zaten Ray en ik nerveus te wachten in de wachtkamer, want we zouden de uitslag horen van de biopten. Wat is wachten KAA UU TEE, zeg! Het weekend was echt heel erg zwaar. In de wachtkamer hadden wij natuurlijk hele theorieën. Mijn naam werd omgeroepen: "mevrouw Haakmeester?". Oeps... Dat was niet maar 1 arts, ook niet 2, nee, 3 personen liepen met ons mee... Volgens onze theorie is dit "serious shit". Mijn billen zaten amper op de stoel.
"Wij hebben slecht nieuws. U heeft borstkanker. Een agressieve vorm, dus we gaan agressief behandelen." Ik weet niet meer wat ik dacht, ik weet wel dat ik kalm was. Er volgde heel veel tekst en in mijn hoofd gonsde het door: u heeft borstkanker, ik heb borstkanker...
Ergens ging ik het gesprek weer in. "Het is nu dinsdag en op donderdag hebben wij MDO (multidisciplinair overleg). Wij willen u dan bespreken. Daarom willen wij graag dat u voor die tijd nog een PET-scan krijgt, zodat wij die meteen kunnen bespreken en uw behandelplan kunnen maken. Die krijgt u dan vrijdag te horen. U hoort vandaag nog of de scan gaat lukken." Volgens mij ging we daarna mee met de casemanager (1 van de 3 personen). Ik weet het niet meer... We liepen weg, door de wachtkamer, die vol zat, dus rug recht, hoofd omhoog, tranen bedwingen, blik op vooruit en toen we eenmaal in de gang liepen, stopen we met lopen, keken elkaar aan, vielen in elkaars armen en gingen huilen. Mijn hemel, en nu? Dit is geen nieuws voor door de telefoon. Dus eerst naar mijn kinderen, eentje was er maar thuis. Na het slechte nieuws wilde hij niet alleen zijn, dus hup, mee naar mijn ouders. Ja, weet je, je weet dat het mis is als je langskomt, dus daar sloeg de bom ook in. Wij waren inmiddels weer kalm, want in wezen weet je nog niks... Ik kreeg een belletje dat donderdagochtend de PET-scan gemaakt kon worden. Fijn!
Donderdag 22 december, PET-scan. Het stomme klote toeval wilde dat een vriendin van mij tegelijkertijd ook een PET-scan had. Zo bizar. Mijn scan verliep naar wens, ik had het fantastisch gedaan. Mijn jarenlange ervaring met stil liggen, bleek z'n vruchten te hebben afgeworpen. Het zenuwslopende wachten begon weer. Ik bleef er wel kalm onder, maar de volgende ochtend toen we in het ziekenhuis aankwamen, hield ik het niet meer. Ik kon niet zitten in de wachtkamer, ik liep op en neer te ijsberen door de gang. Verschrikkelijk! Schiet op!
"Mevrouw Haakmeester?". Ik liep snel terug en Ray stond op. 2 personen. Ik was bloednerveus. We liepen de kamer binnen en voordat ik kon zeggen "ik kan niet zitten", zei de arts "ik heb goed nieuws, het is niet uitgezaaid, uw klieren zijn schoon en op afstand zijn er geen uitzaaiingen gevonden".
"U krijgt 16 chemo's, een operatie en bestralingen. Het grootste gedeelte van volgend jaar gaat u hiermee bezig zijn." Toen wist ik nog niet dat het nog veel langer zou gaan duren. Er volgde weer een hoop gepraat. Waarschijnlijk kreeg ik toen ook een map met allerlei info, medicatieschema's, bijwerkingen, etc. Deze map zit inmiddels vol, maar ik wil geen nieuwe map, dus ik prop verder.
Ik heb de zogenaamde Triple Negatieve kanker (TNBC), 1 tumor, die mijn hele leven overhoop gooit en mijn toekomst onzeker maakt. Het circus is begonnen. Je hebt geen idee wat er op je afkomt, ik in ieder geval niet. Maar ik ben op een trein gestapt, waarvan ik de eindbestemming niet ken en de tussenliggende haltes ook nog onbekend zijn, maar ik zit op de trein dus we gaan...
Fijne feestdagen en een goede jaarwisseling! Ik kan zeggen dat we er echt van genoten hebben, gek genoeg.
5 januari 2023 zou ik de 1e chemokuur krijgen. Voor de kenners onder ons, de AC-kuur. Berucht vanwege z'n heftigheid, 4 stuks staan er op het programma.
Prima, wat moet, dat moet...
Share
Post 6: Kijk onze poster voor onze actie
Wednesday 12th Jul
Post 5: Vervolg van mijn verhaal
Monday 29th May
Ik ging bellen en de 1e gelegenheid was 16 december, mijn verjaardag. Dat wilde ik niet, dus ik maakte een afspraak voor 19 december (er zat een weekend tussen). En toen begon het te knagen. Dus ik belde de huisarts en zij meldde mij dat de 16e toch de 1e mogelijkheid zou zijn. Oké, dan maar op zo'n manier m'n verjaardag beginnen.
16 december:
Mijn vriend bemerkte de oplopende spanning bij mij en ging uiteindelijk met me mee. Hij dacht dat het allemaal wel mee zou vallen, maar ik voelde gewoon dat het niet goed was.
Mijn vriend bleef in de wachtkamer zitten en ik liep mee voor een mammografie. Die werd genomen. Zonder enige uitleg zei de dame: "loopt u maar even door deze gang (ik was nog naakt aan de bovenkant), daar staat een bed, gaat u even liggen dan komt de radioloog er spoedig aan. " Ik deed wat ze zei en ging liggen. Niet veel later kwam de radioloog. Hij zei: "ik begrijp dat u wat voelt. Ik wil dat ook graag even voelen en zien, wijs het maar aan." Ik wees het aan, hij zette het apparaat erop en nog geen 2 tellen later zei hij: "wat u voelt, voel en zie ik ook. Ik wil graag 2 biopten nemen om te onderzoeken wat het is."
Ik vertelde dat ik bang was voor het nemen van de biopten, maar hij stelde mij gerust. In een roes werd de procedure uitgevoerd en de angst was onterecht. Het deed geen pijn. Vervolgens kreeg ik een hele uitleg over wat er ging gebeuren, hoe ik het schoon moest houden, blah blah blah... Opeens lag ik te hikken en schudden van emotie en liepen de tranen over mijn wangen... Mijn hemel, waar ben ik in terecht gekomen??? De verpleegster haalde mijn vriend erbij en toen hij binnenkwam en mij zag liggen, met tranen, bloed, verband, zei hij: "oh nee, hè."
Samen luisterden we in een roes het verhaal af... 20 december zou de uitslag van de biopten binnen zijn.
Nou, fijne verjaardag en goed weekend! Maar niet heus, de hel was begonnen.
Ik mocht die dag nog wel een mooie ring uitzoeken en 's avonds gingen we met vrienden uiteten bij Restaurant GOUD ter ere van mijn verjaardag...
Share
Post 4: De 1e officiële wandeltraining
Sunday 21st May
Vandaag was de aftrap van de wandeltrainingen, want nog niet iedereen is klaar voor een wandeling van 20 kilometer. We zijn vandaag met een kleine delegatie vertrokken vanaf Station Alphen aan den Rijn. Als eindbestemming IJssalon Janssen in Boskoop, waar we onszelf trakteerden op een heerlijk ijsje. Dat is ongeveer 7 kilometer wandelen. Daarna wandelden we naar het station om in 5 minuten weer terug te zijn in Alphen aan den Rijn. We moesten er hard om lachen, want we hadden over de heenweg zo'n 1,5 uur gedaan!
Maar goed, het weer was mooi, het gezelschap gezellig, de omgeving fraai, het ijsje lekker fris en als bonus de 1e kilometers in de benen. Op naar de volgende "training"!
Share
Post 3: Hoe mijn verhaal begon...
Wednesday 26th Apr
Meer info over het bevolkingsonderzoek vind je op https://www.bevolkingsonderzoeknederland.nl/borstkanker/.
Share
Op 6 september 2022 vertrok ik enigszins gespannen naar de "tietenbus". Gespannen omdat ik enkele jaren geleden al eens een mammografie had laten nemen en dat had zo'n pijn gedaan. En nu had ik ook nog eens implantaten. Ik was bang dat ze beschadigd zouden worden of dat ik weer zo'n pijn zou hebben.
Maar het viel me allemaal reuze mee. En binnen 2 weken lag de brief op de mat dat er geen afwijking was gevonden. Zo... Dat was ook weer afgehandeld.
Totdat ik in november opeens "iets" voelde. Het zat er natuurlijk niet opeens, maar hoelang het er dan zat, wist ik niet. Ik vroeg aan mijn vriend of hij ook wilde voelen en hij bevestigde dat hij ook "iets" voelde.
We zouden enkele dagen later een weekje op vakantie gaan en besloten daarom ook om verdere actie uit te stellen tot na de vakantie.
Maar op vakantie had ik er stiekem best last van. Mijn jas drukte op de plek en het voelde echt vervelend.
Op vakantie kreeg ik COVID-19 en toen we thuis kwamen, lag ik eerst een week plat. Het ding veranderde. En zonder dat ik iets zei, vroeg ik mijn vriend weer eens te voelen. Oh, was zijn reactie, het zit er nog en... het lijkt wel groter.
De afspraak met de huisarts was gauw gemaakt: 7 december.
Post 2: Overweldigend
Tuesday 25th Apr We zijn nog maar 1 week in de lucht en we zitten al op de helft van ons doel! Dat had ik niet durven dromen!We gaan leuke acties bedenken, er zullen flyers komen, we gaan bedrijven benaderen, er komt dus nog van alles. Jullie gaan nog van ons horen.
Ook zal ik mijn verhaal vertellen.
Kortom: er komt nog van alles en we blijven ook vragen om jullie donaties! Alle kleine beetjes helpen, maar grote beetjes zijn ook welkom! Fijne dag!
Lau & Friends
Share
