Ik wandel voor...
Wij lopen voor het leven – Steun ons en doneer aan Pink RibbonOp 20-9-2025 lopen wij, Marcel, Michel en René, mee met de Dam tot Dam Wandeltocht.
Vorig jaar liepen we 27 kilometer. Dit jaar kiezen we, door René’s ziekte en lopende behandeling tegen huidkanker, voor de 20 kilometer. Maar onze motivatie is sterker dan ooit.
Wij lopen voor Pink Ribbon en we lopen met een doel: geld ophalen voor onderzoek naar borstkanker en betere zorg voor vrouwen die ermee geconfronteerd worden.
Kanker heeft ons leven diep geraakt.
Michel zijn vader overleed aan slokdarmkanker. René verloor zijn moeder én zijn vriendin aan kanker. En nu, op dit moment, vecht Michel zijn schoonzus Ilse tegen borstkanker en Marcel zijn schoonzus Mandy is ook aan het vechten tegen deze verschrikkelijke ziekte. René ondergaat ondertussen zelf behandelingen tegen huidkanker.
Deze wandeling is onze manier om iets te doen. Iets hoopvols. Maar we kunnen dit niet zonder jou.
👉 Help ons helpen. Sponsor onze wandeling.
👉 Doneer aan Pink Ribbon.
Jouw bijdrage maakt echt verschil. Met jouw steun wordt onderzoek gefinancierd, worden vrouwen geholpen, en krijgen patiënten betere vooruitzichten. Elke euro telt.
Klik op de link, doneer wat je kunt, en loop symbolisch met ons mee.
Of je nu €5,-of €1000,- geeft je draagt bij aan een toekomst waarin kanker minder levens verwoest.
Wij zetten onze stappen met liefde, herinnering en hoop.
Voor Ilse. Voor Mandy. Voor René. Voor Linda. Voor René zijn moeder. Voor mijn vader. Voor iedereen die strijdt of wordt gemist.
Dank je wel voor jouw steun het betekent alles.
My Achievements
My updates
Poldertocht.
Wednesday 20th Aug Vandaag stond er weer een prachtige trainingswandeling op het programma, en wat voor één! We liepen ruim 12,13 kilometer door de polder, een schitterende route die ons voerde langs het pittoreske dorp De Rijp, door de groene weilanden, over smalle dijkjes en langs het doorgaand vaarwater. Het was een tocht die perfect de charme van Noord-Holland laat zien, uitgestrekte vergezichten, rust en ruimte, maar ook de gezellige sfeer van de dorpskernen.De route was zorgvuldig uitgestippeld door Mascha, de vrouw van Marcel, en daar mogen we haar dankbaar voor zijn. Want wat hebben we genoten. Het was vandaag ook nog eens ideaal wandelweer, met een temperatuur van zo’n 21 graden en een zacht briesje. Precies wat je hoopt tijdens een training.
We passeerden onder meer Oost en West-Graftdijk, kleine dijkdorpen die hun karakteristieke charme hebben behouden. Het voelt alsof de tijd daar even heeft stilgestaan, met de oude huisjes en het uitzicht over de polders. En dan De Rijp, ooit beroemd om zijn walvisvaart en tegenwoordig een van de mooiste dorpen van Nederland. Smalle straatjes, houten gevels en bruggetjes over het water, een plek die altijd indruk maakt, of je er nu voor de eerste of de tiende keer komt.
En terwijl we onderweg waren, realiseerden we ons des te meer waar we dit allemaal voor doen, de Pink Ribbon Dam tot Dam Wandeltocht die precies over een maand op het programma staat. Een tocht waarbij duizenden wandelaars in beweging komen voor hetzelfde doel, geld ophalen voor onderzoek en projecten rondom borstkanker.
En wat een geweldig nieuws kunnen we daarover delen, ons streefbedrag van 4000 euro is al behaald! Sterker nog, de teller staat inmiddels op maar liefst 4499 euro. Wat een ongelofelijke steun hebben we ontvangen van familie, vrienden, collega's en andere bekenden. Dankzij al die donaties hebben we ons doel al bereikt, maar we zijn natuurlijk nog niet klaar. Het nieuwe doel staat nu op 5000 euro, en met deze energie en motivatie hebben we er alle vertrouwen in dat ook dat gaat lukken.
Met nog een maand te gaan en dit soort inspirerende trainingswandelingen in de benen, kijken we vol enthousiasme uit naar de dag zelf. Samen wandelen we niet alleen door de mooiste routes van Nederland, maar vooral ook voor een mooiere toekomst voor iedereen die geraakt wordt door borstkanker. Share
Een zwoele zomeravond met team Mirema.
Wednesday 13th AugAfgelopen dinsdag was het zover, het teamuitje van Mirema! En donateurs, wees gerust, geen cent van jullie giften is hieraan besteed, alles kwam vandaag uit Rene Sikkema zijn zak want hij trakteerde ons. Dit keer lieten we de wandelschoenen thuis en kozen we voor een, zomerse twist, op de fiets vanuit de Zaanstreek richting het strand van Castricum.
Na een dag werken trapten we met frisse moed weg, de avondzon in ons gezicht en een zacht briesje door ons dunne haar. Al kletsend en lachend reden we langs velden, door Heemskerk en over rustige fietspaden, steeds dichter naar de zilte geur van de zee. Onderweg was er natuurlijk tijd voor de nodige grapjes, verhalen en soms ook een paar sportieve “tussensprints” want ja, een beetje competitie hoort er wel bij.
Bij aankomst bij beachclub Deining werden we direct getrakteerd op het ultieme strandgevoel, warme lucht, het ruisen van de golven en tafels in het zand. We namen plaats, bestelden iets lekkers te drinken, van biertjes tot spa rood, cola en koffie, en genoten van een heerlijke maaltijd. Het was zo’n avond waarop de tijd lijkt stil te staan.
En toen… het moment van de avond, onze teamfoto in de branding bij ondergaande zon. We rolden de broekspijpen op, waagden ons in het zeewater en lieten ons vastleggen terwijl de lucht in vuur en vlam stond van oranje, roze en paars. Een plaatje dat precies laat zien wie we zijn, een hecht team met een missie, dat hard werkt, maar ook hard kan genieten.
Na het eten stapten we weer op de fiets, dit keer door de donkere duinen en bossen van Castricum en Heemskerk. Het was een bijna magische rit, met alleen het geluid van onze banden op het pad en hier en daar het geritsel van nachtdieren in de struiken.
Tijdens het uitje kwam ook ons gezamenlijke doel weer ter sprake, geld ophalen voor Pink Ribbon. We hebben ons streefbedrag al bereikt, maar dat smaakt alleen maar naar meer! Vol enthousiasme hebben we besloten dat er binnenkort vanuit Team Mirema nog allerlei leuke acties worden georganiseerd om nog meer donaties binnen te halen.
https://acties.pinkribbon.nl/fundraisers/michelwielders
En natuurlijk blijft de sportieve voorbereiding doorgaan, aankomende donderdag trekken we weer de wandelschoenen aan voor een training, op weg naar de Pink Ribbon Dam tot Damloop.
Kortom: een avond vol plezier, saamhorigheid, sportiviteit en inspiratie, precies zoals Team Mirema het graag heeft.
Share
Wandelen dromen en samen sterker zijn.
Wednesday 6th Aug Vandaag was zo’n dag die je bijblijft. Geen storm, geen regen, geen jachtig gedoe, maar simpelweg een heerlijke wandeling in goed gezelschap, met een open lucht boven ons hoofd en gesprekken die ergens over gingen. Samen met René heb ik 7,8 kilometer gelopen. Een tocht die begon in het hart van Assendelft, met zijn karakteristieke Dorpsstraat. Opvallend hoe veel huizen daar momenteel te koop staan, stille tekens van verandering, van mensen die vertrekken en anderen die komen.We liepen rustig verder richting Krommenie. Door de Zuiderhoofdstraat, waar op deze doordeweekse avond de winkels gesloten waren. Een beetje stil misschien, maar dat gaf ons des te meer ruimte om te praten. Over van alles en nog wat, van het dagelijkse leven tot grote dromen en serieuze onderwerpen. Dat soort gesprekken die vanzelf ontstaan als je samen op pad bent, in beweging, zonder afleiding.
Via de Padlaan, onder het tunneltje door, trokken we richting Westzaan. Daar kwamen we langs een open kavel, een prachtig stuk grond dat meteen onze fantasie prikkelde. We bleven er even bij stilstaan, letterlijk en figuurlijk. Wat als we hier, samen met een paar vrienden, onze eigen plek zouden kunnen bouwen? Een paar huisjes, een grote gezamenlijke tuin, een plek om samen oud te worden. Een soort mini-dorpje waar we de dagen kunnen vullen met lachen, zorgen delen, tuinieren, samen eten, herinneringen ophalen. Het was even zo tastbaar dat het bijna echt leek. Een droom, ja, maar wie weet...
Toch was het belangrijkste onderwerp van de dag iets anders. René. Zijn bloeduitslagen zijn gelukkig goed. Dat betekent dat hij morgen in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis kan starten met de tweede sessie van zijn immunotherapie. Het is een spannend proces, maar vandaag straalde hij rust uit. Hij voelt zich goed, zegt hij. Niet alleen fysiek, maar ook “in zijn koppie,” zoals hij het zelf zegt. En dat is misschien wel het allerbelangrijkste. Het vertrouwen, de innerlijke kracht, die waren voelbaar vandaag.
Helaas kon Marcel er dit keer niet bij zijn, hij had andere verplichtingen. Hij werd gemist, maar in gedachten liep hij met ons mee. Net als alle anderen die om wat voor reden dan ook niet fysiek aanwezig waren, maar wel in ons hart.
Deze wandeling was ook weer een stapje in de voorbereiding op de Pink Ribbon Dam tot Dam Wandeltocht. Een tocht die we niet alleen voor onszelf lopen, maar vooral voor een groter doel. Voor vrouwen die leven met borstkanker. Voor hun moeders, dochters, zussen, partners, vriendinnen. Voor iedereen die geraakt wordt door deze ziekte, en dat zijn we bijna allemaal. Want kanker heb je nooit alleen.
We willen daarom een oproep doen: Steun onze tocht. Steun de vrouwen die strijden. Steun hun geliefden. Steun het onderzoek, de hoop, de toekomst. Doneer via onze link, hoe klein of groot het bedrag ook is. Alles helpt. En voel je vooral vrij om ons verhaal te delen.
Vandaag hebben we weer ervaren wat echt waardevol is: samenzijn, gezondheid, dromen delen, stil kunnen staan en vooruit kunnen kijken. Op naar de volgende stap. Op naar de Dam tot Dam. En vooral, op naar een wereld waarin niemand er alleen voor staat.
Share
Team Mirema trotseert de elementen! “Als het dan toch nat wordt, dan maar gezellig samen”
Monday 4th Aug Vanavond was het dan eindelijk zover, de allereerste officiële teamwandeling van Team Mirema ter voorbereiding op de Pink Ribbon Dam tot Dam wandeltocht. De verwachtingen? Een frisse neus, een beetje beweging en misschien een zonnestraaltje. De realiteit? Regen. Wind. Natte sokken. En heel veel gezelligheid.Onze expeditie begon dapper bij René thuis in het altijd knusse Koog aan de Zaan. Geen officiële startboog, geen persfotografen (nog niet), maar wel een groepje vastberaden wandelaars in regenkleding, gewapend met goede zin en waterdichte schoenen, of in ieder geval schoenen die dat ooit geweest waren.
De eerste stappen gingen richting Westerwatering, waar we meteen getest werden op onze doorzettingsvermogen. Regen tikte ritmisch op onze capuchons, de wind had duidelijk een hekel aan onze kapsels, en paraplu’s werden binnen no-time gedegradeerd tot misvormde windvangers. Maar hé, wie maalt daarom als je met je maten op pad bent?
In Zaandam Centrum besloten we dat we wel een tussenstop hadden verdiend. Niet omdat we moe waren, nee, wij zijn Mirema, wij wandelen door, maar meer omdat we voelden dat onze botten langzaam begonnen te drijven. En dus streken we neer voor een heerlijke kop koffie. Daar zaten we dan, druipend, dampend, maar ook heerlijk warm van binnen. Koffie, thee koek, en een goed gesprek, meer heb je eigenlijk niet nodig. En alsof het zo moest zijn, begon onze kleding zelfs weer een beetje te drogen (al bleef de geur van natte hond onvermijdelijk aanwezig).
Na deze korte pitstop gingen we via de Oostzijde verder, langs de schilderachtige oevers van de rivier de Zaan. De regen was inmiddels iets vriendelijker geworden, en de wind had het opgegeven ons omver te blazen. Een goed moment om lekker bij te praten, over werk, het leven, sokken die niet meer opdrogen en waarom sommige mensen denken dat wandelen voor je lol is.
Onderweg bewonderden we prachtige nieuwe woningen, en we deden enthousiast alsof we verstand hadden van bouwstijlen en renovatieprojecten. Kijk nou, die gevel… dat is toch jaren ’30 ontmoet industriële moderne flair met een knipoog naar Scandinavisch minimalisme, toch? "Euh… ja, vast."
Na 8,5 kilometer wandelen, babbelen, lachen en soppen kwamen we weer aan in Koog aan de Zaan. Voeten moe, gezichten blij, harten warm.
Team Mirema is er klaar voor! Nou ja… bijna dan. Nog een paar wandelingen te gaan, nog wat blaren te verdienen, maar als we de Dam tot Dam tocht ook met deze instelling doen,en hopelijk iets minder neerslag, dan komt het helemaal goed.
Op naar de volgende wandeling!
Met hopelijk iets minder water… van boven Share
Een wandeling met uitzicht en kuitenbijters
Saturday 26th Jul Op vakantie aan het prachtige Gardameer besloot ik een wandeling te maken van bijna 6 kilometer. De route leidde mij langs schitterende uitzichten, slingerende paadjes en niet te vergeten, de nodige hoogteverschillen die mijn benen aardig aan het werk zetten.De temperatuur zat gelukkig mee, een aangename 23 graden met een zacht briesje, perfect wandelweer. Onderweg genoot ik van het uitzicht over het glinsterende water, geurige cipressen en oude stenen muurtjes die je het gevoel gaven alsof je door een schilderij liep.
Maar het echte werk begon pas toen ik terug op de camping kwam. Want daar lagen ze op mij te wachten… de trappen. Véél trappen. En die voelden zwaarder dan de hele wandeling bij elkaar! Elke tree leek net iets hoger dan de vorige, alsof ze speciaal ontworpen waren om je net dat beetje extra uit te putten aan het eind van de dag. Share
