My Achievements
My updates
Het verhaal van mijn moeder
Saturday 23rd Aug Het verhaal van mijn moederToen ik hoorde dat mijn moeder borstkanker had, stond de wereld even stil. Het woord sloeg in als een mokerslag en alles in mij verstijfde. Ik had mijn vader al verloren, en de angst om nu ook mijn moeder kwijt te raken, was ondraaglijk. Zij is mijn anker, mijn thuis – hoe kon ik verder zonder haar?
Al snel volgde een borstbesparende operatie. Mijn broer en ik zaten uren te wachten, terwijl de tijd eindeloos leek. Toen ze eindelijk wakker werd, opende ze haar ogen en gaf ze ons een kleine glimlach – een moment dat ik nooit zal vergeten.
Die glimlach was groter dan de zon. Het was een teken van leven, van hoop.
Daarna begon het traject van bestralingen. Dagen achter elkaar zaten we samen in het ziekenhuis, liepen we dezelfde gangen, wachtten we in dezelfde kamers. Het waren momenten die zwaar voelden, en toch bracht mama er licht in. Telkens als ze klaar was, zei ze met een glimlach: “Zo, dat was er weer één minder.” Alsof het niet meer was dan een taakje dat van haar lijst af mocht.
De weg daarna was een rollercoaster. Jarenlange medicatie, vermoeidheid, lichamelijke littekens. En toch bleef mijn moeder zichzelf: positief, liefdevol en krachtig. Ze maakte grapjes met verpleegkundigen, knikte bemoedigend naar andere patiënten en gaf iedereen om zich heen moed. Terwijl ik dacht dat ík degene moest zijn die haar erdoorheen sleepte, bleek het precies andersom. Het was haar kracht die mij en ons allemaal droeg.
Nu, jaren later, is mijn moeder genezen verklaard. Ik kijk naar haar en zie meer dan alleen mijn moeder. Ik zie een vrouw die een gevecht heeft geleverd en gewonnen. Een vrouw die haar kracht niet alleen voor zichzelf gebruikte, maar ook voor iedereen om haar heen. De sterkste vrouw die ik ken.
Met dit verhaal wil ik één ding doorgeven: kanker heb je nooit alleen. Het grijpt niet alleen degene die ziek is, maar ook iedereen eromheen. Maar juist samen kun je het dragen. Mijn moeder heeft mij geleerd dat hoop sterker kan zijn dan wanhoop, en dat liefde in de donkerste tijden het felste licht kan zijn.
Ik hoop dat ons verhaal anderen moed geeft – of je nu zelf ziek bent, of iemand naast je staat die vecht. Want als mijn moeder mij iets heeft laten zien, dan is het dit: zelfs in de storm kun je blijven lachen, en samen kun je meer aan dan je ooit dacht.
Share
