klavertjevier

Samen lopen voor Pink Ribbon

Het was zomer 2022 toen ik een bobbeltje in mijn borst ontdekte. Ontzwangeren dacht ik, we hadden immers een half jaar eerder onze 4e zoon mogen verwelkomen. Voor de zekerheid ging ik naar de huisarts en werd ik verwezen voor een echo. Even een vinkje zetten en dan op vakantie was het idee. Dit pakte helaas anders uit, het bobbeltje bleek niet zo onschuldig te zijn als we dachten. Borstkanker 1.0 was een feit. Een operatie en bestralingen volgde. Schouders eronder en weer door. De nasleep van de bestralingen hield echter langer aan dan gehoopt en ook mijn weerstand was op vakantie, of beter gezegd die had een sabbatical… Eind 2024 had ik alles weer op de rit. Heerlijk! Het leven lachte ons tegemoet en ik was in de zomer ten huwelijk gevraagd! We maakten mooie plannen voor 2025. Zes weken voor de bruiloft sloeg het noodlot opnieuw toe. Bij een reguliere controle werd opnieuw borstkanker ontdekt, deze keer in mijn andere borst en een ander type tumor. De klap was hard. Een operatie volgde, ik startte met behandelingen, we trouwden, vierden feest en daarna volgde de grote operatie. Daar ben ik nu nog van aan het herstellen en tot heden gaat het goed.